Benim Yerim... Yağmur Damlası

Bir yağmur damlasıyım düşmekte olan göklerden
Üstüme bulaşmış toz kir vardır elbet
Ama yola çıktığım gibi ruhum
Öylesi arı öylesi duru
Zaten öyleyken güzel değil mi ki muhabbet

Bir sürü korkusu var çıplak haliyle savunmasız ruhumun
Ama içimde bir savaşçı da saklı
Sevdanın son kalesini ölümüne savunacak olan
Köprünün başını tutmuş Deli Dumrul’um

Ara sıra güneş açar günüme gülüşünden sebep
Umutlu bir sabah meltemi eser tenimde sesinden yola çıkan
Ve gözüm dağlar ardını görür
Gönlümdür gözünde ne varsa bana gösterip yol olan

İşte bu yüzden küsmem hayata
Ve kızmam düşerken üstüme bulaşan kire toza
Bilirim ki hayat biraz da böyle
Yağmurlu günleri yaşamadan varılmıyor güze

Elbet bir sabah
Esen meltemle bulutlar arasından güneş çıkacak
Ve ısıtacak ayazda kalmış kalbimizden başlayıp
Gülümserken sen ruhuma tenimde bir titreme olacak

O vakitler için yaşamak gerekiyor hayatı
Mavi bir deniz ya da gökyüzü gibi olmalı diyorum sevda
Zümrüdü Anka olmasa da serçe gibi çırpılmalı kanatlar
Biliyorum ki aşk en umutsuz zamanlarda bile
Sevda içinde sınırsız bir yol çizer umutlar

Ama ille de suskun kalacaksa kalsın da derim
Aşk sussa da en azından bilirim
Adres vermeye gerek mi var sevgilim
Burasıdır, hemen yanı başın benim yerim