Bana bin yıl daha ölümler verdin..boşver.. ben alıştım..sende alış...gelme...! o dağlar bana da sanada yeter..ben alıştım kuraklığa yağma,b u kuraklık bırak beni dünyaya yeter.bilmedin ne kadar sevildiğin.i..artık yağmurlarında gözüm yok benim...benim yataklarda konuşacak sevdam yok....beni olmayan baharlarına sakla..ben seni yağmayan yağmurlarıma sakladım..unutma SENİN BU DÜNYADA BAŞKA SEVDAN YOK....bin yıl daha ayrılık girdi aramıza kim fazla yaşarsa binyıl sonra arasın sevdasını..artık benim arayacak gücüm yok..senin yerine dikenleri sevdim ama...yataklarda sana anlatacak sevdalarım olmadı..bana verdiğin ölümleri gülşenime çevireceğim...alıştım ben ateşleri elerimle tutmaya korkma yanmazdın..ölmezdin..çünkü ben bin yıldır ölmedim sevdandan..hep mutlu ol..sana sekizinci mektubu böyle yazmak istemezdim..BENİM
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta