Anladım zararı, karından çokmuş,
Öylece kapattım aşk defterimi.
Muhabbet yalanmış, vefa da yokmuş.
Lugatımdan attım, o boş terimi!
Şahsımın dünyada yok imiş dengi,
Herkes uyumlu ben, bozdum ahengi.
Kendimi kapattım, çektim kepengi,
Deryaya fırlattım anahtarımı!
Çok sızlandım, ne çok gözyaşı döktüm...
El ihya olurken, çöktüm de çöktüm...
Şimdi o mefhumu beynimden söktüm!
Başka masumlara savdım sıramı!
Kaç kıza gönülden bağlandımsa da,
Namerdim birine yarandımsa da,
Yıllarca uzakta arandımsa da,
Benim yarim Ben'miş, buldum yarimi!
Kayıt Tarihi : 2.3.2007 08:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!