Benim yara senin Yaradana

Ah Yar Şehrin sana yakın sokaklarında
Dudaklarından kalan susuzluğu ararım, tıpkı
Benim yara, senin yaradana olan aşkın gibi
Sokaklar kalabalık ve bir o adar da ıssız
Sarıla biliri misin biraz kırılsın yalnızlıktan kuruyan duygularım Yar
Ben artık inanmıyorum göğsünde benim için atan yer olduğuna
Oysa ki ben seni
Severken nasıl da göklere çıkarırdım
Her gözlerine baktığımda
Her ellerini tutuğumsa
Se sarılılınca ölüp ölüp dirildiğimde
Şimdi seni kendime bile anlatamıyorum
Ard arda kaç yalnızlığını yaşadım bir bilen
Yüreğim şimdi mezar taşlarına yazılan şiirlerle doldu
Ve yokluğunda okuduğum duaların karşılığı gibi çıktın
Sen ansızın karşıma
Ah be yârim
Yeniden başlayabilseydim seni sevmeye en başında
Belki de hiç sevmezdim
Böyle tutkulu, delicesine
Sen yine de beni boş ver
Ben seni sevmeye ne zaman başlasam
Kelimeler içimde raks eder şiir diye…