Benim yalnızlığım iki kişiliktir,
Saklambaç oynayan kum tanesidir, çölde.
El ele tutuşlarımda bir hafiflik vardır.
Benim yalnızlığım gölgemle.
Benim yalnızlığım seni biriktirir.
Benim yalnızlığım en öksüzdür…
Sürekli kendi içinde ölür.
Benim yalnızlığım iki kişiliktir
Bin öksüz çocuğun hüznünü barındırır
Benim yalnızlığım sensin…
Bundandır benim yalnızlığım
Mahşerdir beni orada bulamazsın.
Ellerine dokunsan donarsın.
Kayıt Tarihi : 5.6.2013 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!