Benim ülkem Şiiri - İbrahim Özdemir 2

BENİM ÜLKEM

Çark hep dönüyor geriye,
Çıkmıyor bizi götürecek ileriye,
Hep dönüyoruz ilkbaharda zemheriye,
Hep böylemi gidecek ne olacak benim ülkem,

Bir türlü bulamadık bu cumhuriyetin kaptanını,
İnişli çıkışlı yollarda geziyor atamın armağanı,
Öğrenemedik hep birlikte en yüksek uygarlıklara ulaşmanın şevkini,
Bir türlü tutturamadık yükselme zemini ne olacak benim ülkem,

Kimi gelir pantolonları kıstırır,
Kimi laik’iz der etekleri popo ya dek yırtınır,
Kimi müslümanız der ayakkabılarına kadar palto giydirir,
Asıl ayıbı bilmezler ne olacak benim ülkem.

Adet olmuş bol keseden ülkeyi soymak,
Çatal, kaşık az geliyor moda artık kepçeyle dalmak,
Curcuna görülmeye görsün, tek çare hemen sıfışlamak,
İnsana sevgi saygı yok artık ne olacak benim ülkem.

Fakirler çalışır zenginler yer,
Fakir tasarrufla yetinir, zengin bol kepçeyle bitirir,
Daha da yetmezse peşkeşle desteklenir,
Bu çarpık düzenle ne olacak benim ülkem

Seçim zamanı sinsi sinsi aramızda gezerler,
Üç beş vaatlikten sonra, ayagımızın altına kuyu kazarlar,
İşte bunlar bizi bizim evimizden kovarlar,
Vah gelen neslimiz ne olacak benim ülkem,

Dürüstlük hoş olduğu için artık aranmıyor,
Yaralar açıldıkça açılıyor bir daha kapanmıyor,
Hep dar gelirliler zavallı asker oluyor,
Fakir çalışır zengin yer ne olacak benim ülkem

Ufkun açılalı yıllar oldu yine karanlık oluyor,
Saadet dolu günler niçin hala millete müjdelenmiyor,
Cennet tabirinde ülkede oluşumuza kıs kıs dünya gülüyor,
Seneler asırları kovalıyor ne olacak benim ülkem,

Hep gelen ihanet ediyor, ülkem artık katlanamazlardansın,
Karanlıklar bitsin saadet dolu yepyeni günler başlasın,
Hainler cezasız kalıyor sen nasıl böyle barışsın,
Yaşam sevinci kalmamış ne olacak benim ülkem,

Yaşayanlardan vergi, ölülerden de vergi alınıyor,
Her şey zamlanıyor yaşamda durmadan zorlaşıyor,
Su ucuz deyip, fakir onu içerken de damla damla yutturuluyor,
Fakirde tuz, şeker yok, su yok ne olacak benim ülkem,

Millet uykuda ülkede soygun var,
Hırsız belli, hırsıza hep çıkar adaletli karar,
Ülkemin dört bir yanını tefeci yangınları yakar,
Ateş halk, köz halk ne olacak benim ülkem,

Benzin düşecek bir milyona deniyor, çıkıyor milyon ikiye,
Konuşulan her kelimede fiyatlar katlanıyor iki misliye,
Fakirlerde gömlek yok, kefen yok mezarını satıyorlar milyon elliye,
Karanlıkları kimler kollayacak ne olacak benim ülkem

Oy dilencileri sokak sokak gezerler,
Asılsız astarsız vaatlerle sıra verirler,
Varlık deryasında yokluk getireceğiz demezler,
Çok atarlar, az yaparlar ne olacak benim ülkem.

Hastaneleri fakirlere kapatmışlar,
Doktor para istiyor dermanı ancak tıklatırlar,
Zenginlerin yollarına halı fileks kaplatırlar,
Fakir hasta olmaya hakkı yok ne olacak benim ülkem.

Gece gündüz ağlıyor anayurtlular,
Ta geçmişten geliyor halkta bu dertler,
Adalet çeşmesini kendilerine akıtıyor vekiller,
Hesap soracak diller yok ne olacak benim ülkem,

Zam üstüne zam geliyor bu nasıl iş bakan,
Zalimlerin zulümlerinde of aman, fert yaman,
Yıllardır oruç tutar kullarında yok mu utanan,
Geçim durmadan zorlaşıyor ne olacak benim ülkem,

Koskocaman buzul dağ gibi eriyor ülkemin ekonomisi,
Hep kendine çeviriyor arkı bu ekonominin makinist,
Gece kondu dan köşke çıkıp oynuyor suçsuzca tenisi,
Devamlı kendi eşraflarına atıyor menfi pası,
Zihniyetler değişmiyor ne olacak BENİM ÜLKEM.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR