BENİM TOPRAKLARIM
Rüzgâr susar namluda.
Dağlanır, yaralarım dağlanır...
Dağların heybetinden kaçar kartallar.
Bin yıldır yaşarım bu topraklarda.
Bir damla yağmur keser gözyaşlarımı.
Düşmez ihanetin gölgesi göçebe yaşamlarımıza.
Güneşi terletirdik buğday tarlalarında.
Sırtında çocuklarıyla gelinler,
Türkü söylerdi oraklarıyla.
Ne Romeo bilirdi; ne de Juliet.
Varsa yoksa Mem ile Zin vardı dillerinde gençlerin...
Okulsuz köyden mezundu çocuklar.
Alnımızda bilinmez kavgalar...
Ellerimizde yoksulluk ve kelepçeler...
Aşılası yollar var yüreğimizde.
Bin yıldır yaşarım bu topraklarda.
Daha duymamışım bana emeksiz diyeni.
Kaçmamışım zalimin karartısından.
Ne mahpuslar, ne hücreler yabancıdır yüzümüze.
Gurbet desen, ceketimizin tozudur.
Kaç gece yıldızların koynunda kaldı ömrümüz...
Bir çocuk bir türkü vurulmasın.
Coşsun özgürlükler içinde...
www.sadiktoraman.com
Sadık ToramanKayıt Tarihi : 11.5.2008 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Edebiyatın bir dalında açmak için çiçek.;
Şair olduk, ilhamımız "bal" naat...
Arıların kovanında dolmak için petek...!
Sizi de aramızda görmekten gurur duyduk kardeş.
Tebrik ederim. Yüreğinize sağlık sn Sadık TORAMAN
Saygılar sunarım...esen kalınız her daim.
Teşekkürler ederim.
TÜM YORUMLAR (2)