Benim tek suçum olamamak aslında
Bir umuttu yaşatan; ve beni bu şehre sığdırmayan,
Şimdi dizlerimde ulaşma teri döktüğüm anılarımın yorgunluğu,
Dizelerimde hecesi kırılan kelimelerim;
Gözlerimde biten hayallerden kalma sisler..
Paslı düşler,
Tıkanan sözler..
Ve kayıp bir ben.
Benim tek suçum olamamak aslında,
Bu yüzden kovuldum düşlerden..
Daha çağırsan da gelmem!
Senin bildiklerin gibi gurursuz muyum ben...
Kayıt Tarihi : 7.9.2010 03:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yağmur Günenç](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/07/benim-tek-sucum-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!