mutsuzluk veriyor şu ezan sesleri
olmayan birşeyleri anımsatıyor
çölde susuzluğu sevgide sensizliği
yokluğa alıştırıyor insanı, köleliğe
açlıkla doyuruyor, bilgisizlikle eğitiyor
korkuyu sevgi diye yutturuyor ezgiyle
ne çok seviyorlar tanrılarını
kavuşmamış, tatmamış, ayrılmamış
ama tapıyorlar varmışçasına
oysa benim tanrım sendin
etinle, kemiğinle
gözlerin, dudakların, ellerinle
kavuştum, taptım ve yitirdim
mutsuzluk veriyor şu ezan sesleri
Kayıt Tarihi : 20.3.2007 11:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!