Uğultulu gelir benim sesim onlara
Hiçbir zaman tam anlaşılmaz
Kedinin tırmalarken çıkardığı ses gibi
Kulakları fena halde inletir
Derin Yaralar bırakır acı sözlerim
Hiç bir usta dikişle kapanmaz
Çünkü dikiş tutmazdır benim bıçağım
Artık ne kan dolaşır o tende ne tüy biter
Bu çorak toprak artık yabani otlara ve sarmaşıklara esirdir
Kimsenin kapısı çalmadım bu zaman kadar
Ama Tanrı misafirinide hiç boş göndermedim
Altın kaplarda sundum onlara ikramımı
Fakat yemeğim pek iştahlarını açmadı
Bin engereğin zehrini katarım ben aşıma
Acı acı yerim bu aşı gözüm ne sefil arıların balını nede yalancı cennetin meyvesini arar
Kimi yer bu acı lokmayı
ve kıvranır karın ağrılarıyla
Kimisi de kusar içindeki tüm sefaleti gözler önüne.
Kayıt Tarihi : 5.3.2022 16:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Melih Poyraz](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/03/05/benim-sozlerim-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!