Günlerden pazartesiydin.
Her şey seninle başlıyordu.
Gözümü açıyordum sana,
Sabahım oluyordun,
Aydınlığın doluyordu odama.
Aylardan Nisan’dın.
Mevsimlerden İlkbahar.
Uyanışıydın doğanın.
Çiçeklerin…
Böceklerin…
Aşkın uyanışıydın…
Her nefes alışımda
Kokun doluyordu ciğerlerime.
Yeniden…
Yeniden uyanıyordu aşkın…
Baktığında…
Dünya duruyordu gözlerinde.
Hayat yeniden başlıyordu sonra
Gözlerime güldüğünde.
Her şiirimin ilk mısrası sendin
Her cümle seninle başlıyordu.
Susuyordun…
Susuyordu bütün kelimeler.
Konuştunmu…
Sen oluyordu satırbaşlarım.
Aslında şiir sendin…
Benim şiirim….
Bu şiire ben her gün…
Her gün yeniden başlarım.
Kayıt Tarihi : 16.11.2012 16:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Betül Kasapoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/11/16/benim-siirim-6.jpg)
sevdaya sarılmak,
sevdalığa sarılmak
O'na sarılıp, O'nu bilmek ne güzel.
Ne güzle bir şiirdi bu; Yürekten kutluyor, baki selamlarımı sunuyorum.
TÜM YORUMLAR (3)