Benim Sevgili... Şiiri - Çiğdem Şimşek

Bu duvarlarda nice anıları,
Yerlere de izlerimizi bıraktık...

Kimi zaman güldük,
Kimi zaman ağladık,
Kimi zaman çoğaldık,
Kimi zaman azaldık,
Kimi zaman bağırdık,
Kimi zaman sessizliğe gömüldük.
Koşuşturduk! ! !

Seni çok özlicem...
Yavaş çıkan asansörünü,
Kapının tokmağını,
Sürgülü camlarını,
Boğazı gören manzaranı,
Yerdeki siyah beyaz taşlarını,
Banyoda ki balıklı fayanslarını,
Mutfaktaki akmayan musluğunu,
Sürekli yaktığmız çaydanlığını,
Tahta merdivenlerini,
Gürültüden şikayete gelen komşuları.

Teras kahvaltılarını,
Telaşla randevulara yetişmeyi,
Teklifler hazırlamayı,
Geç saatlere kadar toplantı yaptığımız masayı,
Gülerek 'Alooo! ' dediğim ahizeyi,
İçi izmarit dolu küllüğümü,
Resimlerimi astığım panomu,
Fax sinyalini,
Kağıt sıkışan printeri,
Takılan mausumu,
Bilgisayarımı,
Fosforlu kalemlerimi,
Ataçlarımı,
Delgeçimi,
Klavyemi,
Makasımı,
Disketlerimi...

Çok özlicemmm...
Evet benim sevgili İŞ YERİM! ! !
SENİ ÇOK ÖZLİCEM...