Benim Sevdam Şiiri - Baki Ortak

Benim sevdam…
Öyle büyük ki dağlara sığmaz,
Bir yanda kar kokusu, bir yanda köz gibi yanan kalbim,
Rüzgârın elleri saçlarına değdi mi bilmem,
Ama benim içimde bir meltem değil, koca bir fırtına esiyor adını duydukça.

Benim sevdam…
Gökyüzüne tutunmuş bir dua gibi,
Yılların sırrını taşır her bakışı.
Gölgesine bile vurulmuşluğum var,
Yolu taştan olsa da yürürüm,
Yollara vefayı ben sererim.

Ateşten geçtim,
Külüm savruldu,
Yeniden doğdum sevdanın gölgesinde.
Benim içimdeki bu yangın,
Ne bahara benzer, ne güze,
Sen geldin de yeniden yaz gördüm.

Benim sevdam…
Bir nehir gibi akar içimde,
Bazen coşkun, bazen sessiz,
Ama hep sana doğru.
Senin adın bendeki en ağır yük,
Ama taşımaktan yorulmayan tek gücüm.

Ey gönlümün talanı…
Ey gecelerimin uykusu, gündüzlerimin sevdası…
Bir adım atsan, bin adım yürürüm ardından.
Yeter ki gözlerin bir kez daha değsin içimdeki karanlığa.

Sevdamı anlattım dağlara,
Duydu, sustu;
Sevdamı anlattım rüzgâra,
Aldı, taşıdı;
Sevdamı anlattım kalbime,
O zaten biliyordu…

Benim sevdam…
Ne kelama sığar
Ne de dünyaya.
Bu yürekte çağlayan bir sır,
Bu omuzda taşınan bir ömür,
Bu tende saklanan bir ateş.

Ve benim sevdam büyüdükçe
Geceler dar geliyor artık göğsüme.
Bir yıldızı koparıp getirsem sana,
“Bu az.” der gibisin içimdeki sükûta.
Benim sevdam;
Elini uzatsan tutulacak kadar yakın,
Uzanmasan içimde kaybolacak kadar uçsuz bucaksız.

Ben yürüdükçe sana çıkar yollar,
Her köşe başında isminden bir iz bırakır kader.
Ne kadar saklasam olmuyor,
Kalbim seni söylemeye yeminli sanki.
Beni benden alan ne varsa
Hepsinin ucunda senin gölgen var.

Benim sevdam…
Bir yanımda sızı, bir yanımda umut,
İkisini de birbirinden ayıramam artık.
Ağlasam sesin gelir gibi,
Gülsem yüzün belirir ansızın.
Seninle başlıyor her sabah,
Seninle kapanıyor her gece.

Ve bil ki…
Bu yürek seni taşırken yorulmaz,
Bu sevda seni beklerken solmaz.
Bir adımın, bir sözün, bir nefesin
Bütün ömrüme değer.
Bu yüzden ne kadar uzun sürerse sürsün,
Benim sevdam senden vazgeçmeyi bilmez.

Rüzgâr tenime dokundukça seni sanırım,
Bir serinlik geçer içimden,
“Belli ki gönlüm yine seni anıyor.” derim.
Sen bana gelmesen bile
Yollarını içimde taşıyorum ben.
Seninle adını bilmediğim bir sonsuzluğa yürür gibi
Her gün yeniden başlıyorum.

Benim sevdam…
Ne zaman tükeneceğini bilmediğim bir ırmak,
Taştıkça derinleşen,
Derinleştikçe büyüyen bir deniz.
İçine düşsem batmam,
Dışına çıksam yaşamam gibi bir şey…

Kul Ortak der ki:
Ve bu yolun sonunda,
Bütün kelimelerimi geride bırakıp
Sadece bir imza konduruyorum ömrüme:

KUL ORTAK