Benim Şehrim Şiiri - İsmet Can

Uçak piste indiği andan itibaren
Heyecanım dorukta
Aprondan geçiyorum
O yorgunlukla, bir solukta

Şehrim
Benim şehrim
Şükür kavuşturana
Avrupa'dan savuşturana

Özlemle ayak bastığım
Gecesi yorgan ve yastığım
Hasretini yüreğime astığım
Şehrim
Benim şehrim

Şimdi, gece olsa da sorun değil
Yine sabah olacak, nasılsa
Yürürken şehrimde
Kokusu içime dolacak, nasılsa

Uykum var,
Ama, önce seni gezmeliyim
Kuvvetli bir iç çekip
Havanı hazmetmeliyim

Caddeler ışıl ışıl
Renkli neon ışıklı tabelalar
Ara sokaklar sessiz
Ürkütüyor, acabalar

Bir kadın bağırdı
'Hırsız var' yetişin diye
Arabanın biri ezdi; adamı
Kaçıp gitti
Arkasına bakmadan
Köşe başları, fahişelerle dolmuş
Gençler falçata sallıyor, ellerinde
Kulaklarında küpe
Saçlarında jöle
Tıpkı kızlara benziyorlar

Polis sirenleri çalıyor
İnletiyor geceyi
Sağa, sola kurşun sıkıyor
Birileri
Vitrin camları dağılıyor; etrafa

Ayakkabılarımı boyadı; boyacı
Kazık marka
Çikletçi kızıyor, almıyorum diye
Satıyor zorla
Polis dikildi; başıma
Neyim den şüphe ettiyse
Yatırdı
Asfaltın zift karasına
Üstüne üstlük
Çantamı da karıştırdı
Hariçten
Birkaç tekme yapıştırdı

Şehrim
Benim şehrim
Ne oldu sana böyle
Ne hale getirdiler
Daha ilk geceden
Yüreğimi bitirdiler
Özlemimdin
Aşkımdın
Boğazımı düğümlediler

Şehrim
Benim şehrim
Kalamam artık sende
Özlemin ağırlaştı; bende
Yüzüm gülmüyor
Hasretin yakışıklı durmuyor
Bu bedende

Anladım ki; sen bana göre değilsin
Bende sana
Geldiğinden kalmamış farkın
Başka dönüyor senin çarkın

Gecen kararttı
Işıkların aydınlatmadı
Özlemin açmadı; beni

İlk günden yaşattın
Çok seda
Şehrim
Benim şehrim

Elveda