Benim Öyküm Şiiri - Hasan Can

Güneş battığında başlar benim öyküm,
Karanlık sokaklara inerim gece yarısı.
Sessiz ayak sesleri yankı yapar kaldırımlara,
Ve duyulmaz kimsenin kulağın da.

Güneş her battığın da tüm acılarım diner,
Tüm kederlerim sakinleşir...
Soğuk kış mevsimin de,
Geceler ısıtır beni ve sokakları...

Sokaklar, yağmur sesleriyle uyanır,
Yağmurlar her zaman geceyi bekler.

Duyduğum en büyük çığlıklar,
Geceleri sessizce esen rüzgarındı.
Ve, her estiğin de rüzgar,
Tüm benliğimi ruhum duymadan sarardı.

Benim bağlı kaldığım tek şey, geceydi.
Benim aşık olduğum, yağmur damlasıydı.
Tek istediğim gecenin sabaha vurmaması,
Yani, benim öyküm son bulmasın istiyorum...