benim oturduğum yerden uzaklara dalamaz gözlerin
yakınlara yapraklara takılır kalır insan,
benim oturduğum yerden sonrayı düşleyemezsin
benim oturduğum yer; yer yutar insanı,
benim oturduğum yerde bazen içinden gelince ağlayamazsın
susar pusar, ağlarsa suçlanır insan,
benim oturduğum yerde göze görünmez olur güzellikler
tahammül edilemez olduğun yankılanır kulaklarında,
benim oturduğum yer çatlatır başımı, çınlatır kulaklarımı, doğrulmayı, hayata yoğrulmayı düşleyemezsin,
benim oturduğum yerde dün sevişmeler bitinceye kadar mutlusundur
bugün keşke olmasaydı, bugüne gelmeseydim dedirtircesine huzursuz,
işte benim oturduğum yerde yorulur insan, sevmeye sevilmeye güç yoktur burdan bakınca,
işte benim oturduğum yerde dünün sonları yarının ümitlerini alıp götürmüştür,
işte benim oturduğum yerde... 9 Ekim 2008
Kayıt Tarihi : 26.10.2008 23:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!