Ben bir zamanlar çocuktum, yalnız ve mutsuz,
Evden kaçmıştım ve hiç kimsenin bilmediği bir yere,
Bende bilmiyordum nereye kaçtığımı,
Çok küçüktüm, sadece acıları biliyordum,
Kimse beni sevmiyordu, annem ve babam da benden memnun değildiler,
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Ormanıma çekilirim acılarımla ben,
Gerektiğinde ağlarım,
Öyle ağlarımki gözyaşlarım dere olur,
Benim ormanımda,
..şiiriniz güzel .saygılarımı snuyorum...
Burada beni hiç kimse duymuyordu,
O kadar üzgündümki 10 kişilik ağlıyordum
Şimdi yıllar sonra, burası halen benim ormanım,
Kimsenin bilmediği benim ormanım,
Ormanıma çekilirim acılarımla ben,
Gerektiğinde ağlarım,
Öyle ağlarımki gözyaşlarım dere olur,
Benim ormanımda,
kutlarim misralarinizi
basarilarinizin devami dilegiyle
saygilarimla
Benden de tam puan. Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta