Benim Ömrüm Şiiri - Murat Şimşek 2

Ağarmış saçım, bükülmüş belim
Selde akıp gitmiş gibi ömrüm benim.
Nerede hani, dost deyip bildiklerim?
Harmanda yel vurmuş, ekin gibi ömrüm benim.

Vefası yok, gitti, elden gençliğim
Bir kuş gibi uçtu ömrüm benim.
Hayatın yükü çetin, büker dizlerim
Omzumda ağır bir yüktür ömrüm benim.

Gayrı çekemem gam yükünü
Ağlamakla geçti naçar ömrüm benim.
Bir güldürdü ise felek yüzümü
Bin vurdu sillesini, devrilip gitti ömrüm benim.

Baharı beklerken, zemheri yedim
Tomurcuk idim, kurudu soldu ömrüm benim.
Bozuldu bağım, ötmez şeyda bülbülüm
Viraneye döndü garip ömrüm benim.

Meyletme dünyanın malına, saltanatına
Giydirirler yakasız gömleği, fanisin ömrüm benim.
Hak’ tan geldin ancak, yine Hakk’a dönersin
Gafil olup sırattan şaşma, beyhude dolanırsın ömrüm benim.

Murat’ ım derdini açma ellere
Er bildiklerin el oldu, yanıldın ömrüm benim.
Verme gönlünü kıymet bilmeyene
Atlas libastın, çula döndün gönlüm benim...

(İstanbul / 04.01.2016)