Benim Olmanı Mahşere Taşıyorum

yırtıldı gönlümün aşk perdesi
buralarda sürgün hayatı yaşıyorum
sensin ey yar rüyalarımın perisi
gündüzlere gece katıp yaşıyorum

senin haberin var mı bilmem
yarın bi yaşıma daha basıyorum
bana imkansız artık gelmen
bak yine yaramı deşiyorum

bilmezdim aşkın içinde zulüm var
kahrolası kaderle savaşıyorum
hiçbirşeyden haberin yok yar
sensiz geçen ömürle savaşıyorum

ben seni ne çok sevmişim
bazen kendimden utanıyorum
aşkta hasret yoluna girmişim
geri dönüşü yok çıkamıyorum

kalbim kağıt ellerim kalem
her fırsatta seni yazıyorum
yokluğun gönlüme verem
hergün hasretinden ölüme yaklaşıyorum

azrail diyecek elbet birgün
senin biletini kesiyorum
bilmez sensizlikten öldüm hergün
benim olmanı mahşere taşıyorum