Benim ol Şiiri - Mehmet Çoban

Her insanın bir hayatı var
İnsan için dünya geniş zaman dar
Geriye doğru masal, ileriye doğru umut bir hayat yaşadım
Çoğu kez yanıldım, aldandım, şaşkınlıkla kafamı kaşıdım

Bana öğrettikleri özgürlükle tarihi yerdim
Yerdiğim tarihte batı denilen cüceye yenildim
Her tarafımdan tutuklu özgürüm diye gezdim
Çalım sattım, hava attım, kendimle sevindim
Kurtuluştaydım ama bağımsız değildim
Yerin üstünde altında ne varsa batıya yedirdim
Kukla yerine koydular ben alkış verdim

An’a kendimi sığdırdım, hüzün var
Dünümde anılar, geleceğimde umut var
Dünü kaybettim, meçhulde geleceğim
An’ım elimde oyuncak bilmem ne edeceğim

Herkes gibi karakaşım, kara gözüm var
Birde ardına kadar açılmış kulaklar
Gerçeğe âşık duymayı bekliyorlar
Gerçek gevezenin dilinde sulanmış akar

Biliyorum hep bir ağızdan yalansız dünya istiyoruz
Yalanı görünce kızıyor, riyakârı sevmiyor, ama edemiyoruz
Bense bir oraya, bir buraya geliyor, gidiyorum
Hangi söz beni tatmin edecek bilmiyorum
Biliyorum kendimle, bütün dünyayı seviyorum
Kendim olmasam, dünyayı sever miyim bilmiyorum

Çakıl taşları serpmişler yollara ayağıma batıyor
Çukurlar etrafından dolaşırken beynim dönüyor
Kış gelmiş, duygularım, aklım baharı bekliyor

Ne istiyorsun deseler çok şeyler söylerdim
Avrupa’nın soymadığı bir ülke varsa orada yaşamak isterdim
Başımda ukala bir efendinin bakışı olmasın derdim
Halkımla, yaşadığım ülkede, kendi kendime yeterdim
Hiç kimsenin, etlisine sütlüsüne karışmak istemezdim
Kendi yağımla kavrulur, kendi kendimi bilirdim

Yarına söz verdim gelirse bana, yarın güleceğim
Dünden özür diledim, düne bir daha dönmeyeceğim
An’ıma aklımı, kalbimi verdim, benim ol diyeceğim

19.01.2011 - İzmir