Benim Ogul Şiiri - Orhan Sönmez

Çok erkenden terk etti beni gör neşe
O zaman dolaştım avare elimde şişe
Dostlarım sırtımdan oldular bak köşe
Dostluğa güvenim kalmadı Benim Oğul

Benimde suçum çoktur kabahat bende
Şu dünya gözüme görünüyordu pembe
Doğup büyüdüğüm ÇALIŞ denen yerde
Akrabaya güvenim kalmadı Benim Oğul

Beğensinler diye asla ben Şiir yazmadım
Hayatta kimseye santim kuyu kazmadım
Yola devam dedim aslabir gün azmadım
Dizlere güvenim kalmadı Benim Oğul

İnanınki bu gün değil yıllardan beri
Sanki Okuyan yok yazdığımız eseri
Süper zekâlılar oldu bir bir serseri
Akıla güvenim kalmadı Benim Oğul

ÇALIŞLI yazarım kimsede okumaz
Gelinde kızlarda halı kilim dokumaz
Şairler susmuşda bülbül dili şakımaz
Yazara güvenim kalmadı Benim Oğul

Yeter be ÇALIŞLI’m söyleme sus kalan
İnsanoğunun işi hepden yalanla dolan
Devletin malını ederler aleni bak talan
Siyasetciye güvenim kalmadı Benim Oğul