Benim Mi Allahım Bu Çizgili Yüz?

Bir kahkaha patlattım,kimseler duymadı.
Astım yüzümü mahkeme duvarına,dostlar suçladı.

Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Yoksa aynalar mı paramparça?

Soluk soluğa kalmışım, içimde ki çocuğu ararken,
İçimde nereye baksam, kaybolmuştu hiçlik bahçesinde.

Seninle neden daha önce karşılaşmamıştık?
Diye soracaktım ona, onu unutmadan önce.

Hayat; yanağımı okyaşıp, cebime yalnızlığı sıkıştırdığında
Daha çok kalabalıktım, insanlarla dolu yalnızlığımda

Zaman vardı, acıları saklar mutlulukları çerçeveletirdi
En çokta o girerdi aramıza, durduramadım şu laneti!

Kaçmak korkaklara göreydi, savaşmayı seçtim,
Karıncayı bile incitmeden, yenmem gerekti kendimi.

Kitledim bu şehrin kapılarını, yuttum anahtarını
Fırlattım öfkemi marmaya, döndüm arkamı

Sonra sıkıştırdım avuçlarımı ceplerime,
Başım dik,çizgilerim sert devam ettim yürümeye.

Semih Gedikli