Benim Mevlam Diye Diye Şiiri - Adem Gült ...

Gönül, bugün neşeliyim,
Oldu bütün istediğim,
Ben Mevla’mı sevmeliyim,
Benim Mevla’m diye diye.

Geceleyin ben uyudum,
Gök yüzüne bakıp durdum,
Sonra gözlerimi yumdum,
Benim Mevla’m diye diye.

Sabah oldu da uyandım,
Gece aşka, nura kandım,
Ben Mevla’mı ne çok andım,
Benim Mevla’m diye diye.

Benim nurum her an yanar,
Bu kötüler ona zarar,
O sadece Hakk’ı anar,
Benim Mevla’m diye diye.

Günümü ben gün ederim,
Başkasını ne ederim?
Ben Mevla’mı zikrederim,
Benim Mevla’m diye diye.

Kullar bana geliyor ters,
İstemem onlardan bir ses,
Hakk’ı anar hep bu nefes,
Benim Mevla’m diye diye.

Hakk’dan başka yoktur kimsem,
Zarar başkasına gitsem,
Ben Mevla’mı zikir etsem,
Benim Mevla’m diye diye.

Kullar bana dert oluyor,
Onlar aşkımı alıyor,
Gölüm Mevla’mı arıyor,
Benim Mevla’m diye diye.

İstemem hiç insanları,
Ne edeyim ben onları?
Dolaşayım şu yolları,
Benim Mevla’m diye diye.

Onlar beni Hak’dan eder,
Dolar başıma dert keder,
O an gönlüm acı çeker,
Benim Mevla’m diye diye.

Bu dertlerden ben yoruldum,
Aktı sularda duruldum,
Şükür artık Hakk’ı buldum,
Benim Mevla’m diye diye.

Her şeyleri hep net gördüm,
Gelip de bir dara girdim,
Burda ben aşkıma erdim,
Benim Mevla’m diye diye.

Ağladım ben geceleri,
Seyrettim hep yüceleri,
Yazdım nice heceleri,
Benim Mevla’m diye diye.

Bu dünya hep rızık dolu,
Çiçekleri meyve oldu,
Koyunlar kuzu doğurdu,
Benim Mevla’m diye diye.

İlkbaharı, yazı geldi,
Dağlar şimdi yeşillelndi,
Giydi alları süslendi,
Benim Mevla’m diye diye.

Şu dağlara ben varayım,
Çaylarda abdest alayım,
Sabah namazım kılayım,
Benim Mevla’m diye diye.

Dolaşayım yaylaları,
Şu bağları, tarlaları,
Ovaları, bozkırları,
Benim Mevla’m diye diye.

Çiçekleri koklayayım,
Birer birer toplayayım,
Ben Mevla’ma yalvarayım,
Benim Mevla’m diye diye.

Her tarafta öter kuşlar,
Yaz bitince gelir kışlar,
Söyler Hakk’ı dağlar taşlar,
Benim Mevla’m diye diye.

Sonbaharın yeli eser,
Dallar yaprağını döker,
Doğa Hakk’a boyun büker,
Benim Mevla’m diye diye.

Kullar gelin nefsi yenin,
Yaradan’ı hakk’ı bilin,
Hepiniz hep ona gidin,
Benim Mevla’m diye diye.

Bir gün ben de öleceğim,
Bu dünyadan gideceğim,
Son nefesi vereceğim,
Benim Mevla’m diye diye.

Küçük aşık yazdı durdu,
Bu dünyada aşkı buldu,
Şimdi ancak insan oldu,
Benim Mevla’m diye diye.