Bazen sularını vermeyi unutsam da,
Arada sırada uğrasam da yanlarına,
Menekşelerim bana hiç küsmediler,
Onlarda benim gibi güneşi sevdiler,
İçimi döktükçe yapraklarını döktüler,
Toprakları azaldıkça, ilgi beklediler,
Kurusa da çiçekleri umut yitirmediler,
Pencere önlerinde yolumu gözlediler,
Güneş ve ben gönüllerimizi açtıkça,
Menekşelerim rengarenk çiçek açtılar,
Onlar, sevildiklerini hissettikleri için,
Güneşi ve beni çok ama çok sevdiler.
Kayıt Tarihi : 7.11.2013 11:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İkram Gökhan Akcebe](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/11/07/benim-menekselerim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!