Benim Memleketim Şiiri - Galip Sarı

Ne oldu benim memleketime?
Baharda esiyor yıllardır boran.
Her şey boşlukta uçuşuyor.
Yok, olması gereken yerde duran.
Değersiz ne varsa gel gör ki, burada revaçta.
Akılda kalmamış, koca koca başta.
Çocuklar size ne oldu bu yaşta.
Pusula kırık, istikamet kayıp.
Kızıl Elma nerede?
Her şey rotasından çıkmış.
Karıncalar özenmiş Ağustos Böceğine.
Arılar küsmüşler çiçeğe.
Bülbül güle, gül Gül’e kırgın.
Çiçekler tomurcuk kalmış.
Açmıyor yıllardır dargın.
Örümceğin ise işi başından aşkın.
O her sabah yeniden
ağlarını örüyor.
Yaşlılar evlat, bahar göçmen kuşları gözlüyor.
Unutulmuş burada eski güzel adetler.
Gökteki kasveti dağıtmıyor rüzgar sert eser.
İnsanlar sanki hep dargın.
Yüzden tebessümler silinmiş.
Esirgenir olmuş gülücük dosttan.
Bir gülen varsa, o da halimize gülen düşman.
Düşenin elinden tutulmuyor.
Güçlüler hep ayakta kalan.
Ne oldu benim memleketime?
Güzel yurdum, güzel insanlarım nerede?
Kaf Dağının arkasına mı gittiniz?
Artık sizi masallarda, şiirler de mi arayacağım?
Özledi bu topraklar sizi.
Bende özledim.
Dönün artık buralara.
Eskisi gibi kardeşçe yaşayalım.
Kalplerimiz beraber vursun.
Bu uğursuz gidiş, bir şekilde dursun.