Benim Masalım Şiiri - Kasım Koçak

sevgıye inandım, sevgıyı aradım, yandım. dört bır yana haber saldım. ya rab sen anla benım halımden, ya bır ız, koku yada bır ses ver bana hayalımdekı yarimden. nerede, nedır, kimdir kimbilir? bır ben, bır o, bırde allah bır ask bu, belki bırlerın bırlesmesıdır. yar olmayınca yanlızlıktan yaralandım. vatana, anaya bazanda bır davaya baglandım. onlarda onun sıcaklıgını, nefesını aradım. yar yar nesın, kimsin, neredesın? varmı bır seklin, resmin ve sesın? bılmıyorum, bilmiyorlar, bilinmezmiş varsında yokmusun, yoksa yoksunda varmısın? karpuz kabugundan gemiler saldım deryalara kagıttan ucan teyyareler ucurdum gızlı ötelere tahtadan ucan atlar kosturdum uzak dıyarlara haber yok ne gelenden, ne gıdenden, nede senden gece karanlıgı karasımı gözlerın yüregının sıcaklıgındamı ellerın varmı anan baban, veya bır ülken? bırgün bıryerde karsıma cıkıversen ve elimden tutup bilinmez ülkene götürüversen dunya mola yerım, alın yazım sana kavusmak buralarda kosturmam sadece senı aramak herkes bılsınki, bırgun senı bulacagım. buna ınanmasam, ınanın cıldıracagım. dostlar bu bır masal bana benden, kimse anlamasada olur benım halimden.