biliyor musun,
şİirlerin bile boynu bükülmüş,
dudağımı büktüğüm çok mudur ki?
Kaçıncı esaretimsin?
Kaçıncı kırgınlığım?
hiç böylesi kırılmamıştı
camdan kalp
şimdi al ümitlerini ve git.
böylesi sızımla
artık sana da iflah olmam.
camdan kalpler ağlamaz
ve kırıldı mı yapıştırılmaz
veremediğin herşeyi paketle
verdiğin mutluluğa eş olsun
yol olur yoldaş olur dost olurlar birbirlerine
en büyük keşkin olsun adım
bir gün andığında ismimi.
yılların yorgunluğuna bahane olur
orda da bir band misali kapatırsın acılarını
oysa benim adım neşeydi
ve güvendi adın,
küçücük gülüşlerine sığdırdım seni
benim küçük kelebeğim...
gün bitti ve şimdi ölme vaktin...
Kayıt Tarihi : 11.12.2014 11:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
