Benim köyüm Osmankalfalar

Sanki abı hayat, bir yudum suyu ömre bedel
Yaylasında içersen iflahını keser.                   Bereketli toprağına ne diksen biter.                  Huzur var  köyümde, ocaklar tüter. 

Kekiği geveni yufkası,
İçilir mis gibi tarhana çorbası.                            Cami avlusunda aslankafası.                                Şehre ad verir korkut mağarası.

Dibek taşında keşkek dövdürür,                      Ölüm olur tellal saldırır,
Saç üstünde, yufka açtırır                                      
Çalışkandır köyüm insanı. 

Cumhur Anason, pancar patates,
Hasat zamanı ayaklanır herkes                             
Çeç savurur yılda bir kez.                              Zirvesinde  oksijen, aldırır nefes.                    

Bakraç da süt, yayıkta ayranı,
Ağustos ayında savrulur harmanı,                  Düğün dernekte bir olur,  kutlar bayramı.            Adap öğretir  yayla insanı.

Serttir havası, Şehzadeler yuvası,
Rahat dağın eteğinde osmankalfalar obası...