Benim Köyüm Karaşar Şiiri - Türkan Yakın

Köyümün yirmi yerinde akar çeşmesi.
Derde devadır, suyunu içmesi.
Güz gelince, yoncasını biçmesi,
İşte benim köyüm Karaşar.

Köyümün şırıl şırıl akan, çeşmeleri çayları,
Çok güzel olur yaz, bahar ayları.
Eğri büğrü giden taşlı yayla yolları,
İşte benim köyüm Karaşar.

Köyümün tahta ahşap evleri,
Ne güzel eser, sabah seher yelleri.
Mor çiçekli serin yaylaları,
İşte benim köyüm Karaşar.

Köyümün alıç, ahlat, armut dolu kırları,
Yaz gelince açar kırçiçekleri.
Gül dalında öter, garip bülbülleri,
İşte benim köyüm Karaşar.

Köyümde davul zurna ile gelin düzülür.
At üstünde allı gelin süzülür.
Garip anne kız için ağlar üzülür.
İşte benim köyüm Karaşar.

Nallı Kaşın'dan Köroğlu dağı göründü.
Köyümün halkı yaylasına yürüdü.
Özledim köyümü, kedere daldım.
İşte benim köyüm Karaşar.

Köyümün taze peyniri, yağı, kaymağı,
Ne hoştur ki,çiçekli balı
Köyüm deyince erir, yüreğimin yağı,
İşte benim köyüm Karaşar.

Ben şair Hasan Karagöz'üm.
Köyüme bağlıdır özüm.
Ölür isem mezarımı köyüme kazın.
İşte benim köyüm Karaşar.

D:1920