Benim köyüm Şiiri - Mustafa Aksu

BENİM KÖYÜM
Bir zamanlar bizim köyden turnalar geçerdi
Çucuklar çeşmelerden sırayla su çekerdi
Dağa çıkarken yollarda tozdan geçilmezdi
Şimdi bir sese muhtaç olmuş benim köyümde

Cumadan sonra insandan geçilmezdi
Sokaklardan gecerken katırlar bibirine sürterdi
Akşam olunca her evin bacasından duman tüterdi
Şimdi cumaya cemaat bulamaz benim köyümde

Hayatın tepeden bakınca kuşlar öterdi
Yaşlıların sohbeti köye yeterdi
Su nöbeti olunca köylüler bağda sabahlardı
Şimdi semaver çayı içmeye kimse bulunmaz benim köyümde

Bağlardaki koyun kuzudan elmalar yere düşmezdi
Kış gelince her ev kendine ormandan odun ederdi
Sıcak sobanın başında tek kaptan yenen yemekleri tadı başkaydı
Şimdi meyvalar dalında çürür olmuş benim köyümde

Babam katırları nal çaktırmaya kamile giderdi
Her bayram namazdan sonra köylü bayramlaşmaya sıraya girerdi
Her osmancıktan gelen araba bizim için sevinç demekti
Şimdi agıllar boş kalmış benim köyümde

Her evin damında maldan mesattan geçilmezdi
Köydekiler dağdaki ekinleri orakla biçerdi
Alibeğin pınarı buz gibi soğuk içilmezdi
Şimdi yaylalar boş kalmış benim köyümde

Ekini oturuma topamak bir hafta sürerdi
Dağdaki samanlar katırlarla çekilirdi
Potaza sap vermek ayrı bir zevkti
Şimdi yel sesizden eser bizim köyde

Her yağmurda seller yolları bozardı
Köylü imece ile hemen yapardı
Gökteki kartallar durmadan selam çakardı
Şimdi sular boşa çağlar benim köyümde

Her düğünde evlere bir kaç oda katılırdı
Köylünün harcı su saman ve kara topraktı
O gün yaşayanlar bugün mazide kaldı
Şimdi evler yıkık dökük kaldı benim köyümde
Mustafa Aksu...