Benim Köyüm Şiiri - Yılmaz Tarhan

Ele uzak,bana yakın.
Gerdanına altın takın.
Kötü söylemeyin sakın.
Benim köyüm,güzel köyüm.

Yolu yokuş kıvrım,kıvrım.
Orda yaşamak bir devrim.
Unutma ha bunu yavrum.
Benim köyüm,güzel köyüm.

Evliya'dan aşağı bak.
Akar,gider Kızılırmak.
Hele otur,sıgara yak.
Benim köyüm,güzel köyüm.

Tarım,hayvancılık, arı.
Dolar yazın ambarları.
Hamarattır insanları.
Benim köyüm,güzel köyüm.

Fedakardır ana,bacı.
Yemek yapar tatlı,acı.
Çoğunluğu Avrupa'cı.
Benim köyüm,güzel köyüm.

Ormanı,tepesi,Kaş'ı.
Yeri yamaç,serttir kışı.
Yaz gelince artar işi.
Benim köyüm,güzel köyüm.

Bir cami var,bir okulu.
Uygarlığa gider yolu.
Eğitilmiş insan dolu.
Benim köyüm,güzel köyüm.

Doyulmaz yazın üzüme.
Her zaman tüter gözüme.
Sakın kızmayın sözüme.
Benim köyüm,güzel,köyüm.

Altındır toprağı,taşı.
Göz önümden gitmez Kaş'ı.
Akıtır gözümden yaşı.
Benim köyüm,güzel köyüm.

Ben bir yavru,o anamdır.
Hem bir ana,hem babamdır.
O'na ulaşmak çabamdır.
Benim köyüm,güzel köyüm.

Bir gün veda'dersem cana.
Aç o kollarını bana.
TARHANİ kurbandır sana.
Benim köyüm,AMARAT'ım.
23/02/2000