Benim Köyüm Şiiri - Sucay Solmaz

Namuslu kadını, çalışkan kızı,
Köyün içinde meleşir koyun kuzu,
İşsizlik köyümün içinde sızı,
Benim köyüm Kamışlı köyüm.

Güzel günleri hep köyümüzde yaşadık,
İnsanalrını tanıyıp kıymetini anladık,
Yıllar geçti özlemle köyümüzü aradık,
Benim köyüm Kamışlı köyüm.

Kar çiçeği açardı yeşil harmanlarda,
Leylek yuva yapardı söğüt dalında,
Güneşlerdi tüm köylü duvar yanında,
Benim köyüm Kamışlı köyüm.

Kadını, tandırda pişirirdi ekmeğini aşını,
Yaz başka güzel olurdu, özledik kışını,
Yakın olsada görsem dağını, taşını,
Benim köyüm Kamışlı köyüm.

Çayımı kürünlerin soğuk suyundan içsem.
Nasip olsa da köyümü gidip görsem.
Yemlik,kımı, buğa tikeni, koşkoz yesem.
Benim köyüm Kamışlı köyüm.

Toprakları verimli halkını besler,
Gurbete gidenler köyümü özler,
Gurbet ellerde hep garip hisler,
Benim köyüm Kamışlı köyüm.

Birlik beraberlik olsun sözümüz,
Ezelden ebede birdir özümüz,
Hasret kokan güzel köyümüz,
Benim köyüm Kamışlı köyüm

Temmuz-1990