Benim Köyüm Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Ah Silyanım, silyanım;
İçerdim sularını.
Kara lastikler ilen,
Gezerdim yollarını.

Orda açtım gözümü,
Ben unutmam köyümü.
Silyanda geçirdim ben:
Bütün çocukluğumu...

Benim köyüm Silyanın:
Arazisi çok düzdur.
Bir çok köy arasında:
Benim köyüm örnektir.

Yağmur yağar ıslanır:
Çay ağacının dibi:
Köylerin arasında:
Yok asla siylan gibi.

Güneş doğdu parlıyor:
Yeşil çay filizleri.
Yaşamayanlar bilmez:
Köyde güzel halleri...

Şemdi olduk şehirli:
Unuttuk o köyleri.
Yalınayak gezerdik;
O köydeki yolları...

Şu an benim gönlümde:
Vardır büyük acılar.
Birer,birer göç etti;
Bizim köyden komşular.

Yine açarmı acep;
Menekşe çiçekleri?
Gerçekten özlüyorum:
Eski komşulukları..

Çeşmenin musluğundan:
Su içtim kana, kana.
Şu anda çok isterdim:
Olmak ana vatanda.

Her zaman hatırlarım:
Köydeki günlerimi.
Altunlarla değişmem.
Ecdadın sözlerini...

Köyümü sevenlere:
hasret kaldım onlara.
Bu şiirim armağan;
Silyanlı olanlara...

Bir çare bulamadım:
İçimde acılara.
Benden selamlar olsun.
Bütün silyanlılara..

Şu an benim gönlümde:
Vardır büyük acılar:
Hayalimde yaşıyor:
Tüm eski Silyalılar..

Yağdı karlar kapattı;
Oynadığımz yeri.
Alıştık şehirlere:
Dönemiyoruz geri.

Yine silyan yolunda:
Yürüsem adım, adım.
Bende göçüp giderim:
Geride kalır adım.

Ali Sandıkçıoğluyum:
Bitmiyor diyeceğim:
Gayriyi bilme amma:
Ben köyümü özlerim..

02.12.2007 Almanya