Benim Köylüm Şiiri - Gökhan Soruklu

Gözü pektir pusup sinmez
Korku bilmez benim köylüm
Verdikleri sözden dönmez
Çarkı bilmez benim köylüm

Engelleri aşıyorlar
Bol muhabbet taşıyorlar
Bir gönülde yaşıyorlar
Farkı bilmez benim köylüm

Tükürdüğü eli öpmez
Şuurludur yoldan sapmaz
Hevesini ilah yapmaz
Şirki bilmez benim köylüm

Namertlere kaş çatarlar
Taş atana gül atarlar
Her yöreyi bir tutarlar
Irkı bilmez benim köylüm

Çalışır hep şakır şakır
Halı dokur kilim dokur
Yaylalarda türkü okur
Şarkı bilmez benim köylüm

İnsana huzur getirir
Derdi kederi götürür
Çimende yatar oturur
Parkı bilmez benim köylüm

İşte böyle yakıntaş ım
Yollarına kurban başım
Merttir köylüm arkadaşım
Narkı bilmez benim köylüm

Soruklu; dünyaya değer
Ne kimseye boyun eğer
Ya hırka ya ceket giyer
Kürkü bilmez benim köylüm