Benim Köyüm Şiiri - Nevzat İncedere

Yaşamak su gibi saf, temiz, bir köy türküsü gibi içli ve hilesiz...
Ben seni ozanca sevdim türkü diyarı, rüzgâr gülü gibi dönerim havana
Mehtabın güzelliği, yıldızların ışıltısı sın sen karlı dağların, soluğu
Ülkeme güneşin ilk doğduğu yersin, umut, aşk ve alın teri sin ak alınlarda.
Toprağa ekilen tohum, bahara söylenen türküdür adın benim köyüm

Gözlerin sevinci, dudakların ıslığı sın çağlayan ırmaklarda söylenen sensin.
Yol türküleri kederlidir, yol türküleri dertli, acıdır gurbete çıkar yolların
Ayrılıklarda kar yağar yollarına, boynu bükük bakar ardından mor sümbüller.
Gitmesem senden bir güvercin sıcaklığı gibi kalsam yüreğinde çırpınarak
Ben ki sevdanı dağlı bir çiçek gibi göğsümün üstünde taşıdım hep, yılmadan

Güller açar, ne zaman ansam uzansam hayallerine serin, serin eser yeller.
Bu sevdayı alıp gitme benden, alıp götürme buralardan, hasretinle yorgunum
Kimsesiz kalır türkülerim, körpe bir dal gibi koparma sevinçlerimi yüreğimden.
Toprağına yüz sürdüğüm, taşlarına ismimi yazdığım yerler mıh gibi aklımdasın
Bir gün gelir bir demet kır çiçekleri ile karşılar beni hasretle benim köyüm