Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Baharlar kırık olmasın hiçbir zaman.
Bağışlamak en güzeli. İnşallah ahirette de Yüce Allah bizleri bağışlar.
Şiiriniz için tebrik ediyorum.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Her daim esenlikte kalın.
Saygılarımla.
Ümidi asla kaybetmemek gerekiyor...
Ve
Yakın bir geleceğe hayaller kurmak...
O gün
Güneşli bir günün sabahında
Işıl ışıl bir deniz kenarında
Sevdiklerinle birlikte mutlu olacaksın
Boşver geçmişi hatırlama...
Güzel şiir
Tebrikler
Ruhu hastalıktan kurtarmanın yoludur bu bağışlamak ve içimizi serbest bırakmak
Tebriğimle, kelamınız dert görmesin
kırık baharımı alnıma kondurdular
sustum
kendimi baştan okuyorum
kimse anlamıyor
kuyruğu kesilen uçurtmayı
ikmale kalmış vicdanları
açık kalsın penceresi insanın
semaya salınsın güvercin
doymazlığımıza kanat çırpsın
bağışlasın
mezarlara serpilen kum
insanlık soyunurken hiçliğe...
Kutluyorum değerli şiiri ve yazan yüreğinizi Hümeyra hanım.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Tüm umutları yıkmamak adına, güzel günler yakında diye bir avuntu buldum kendime. Bir bahar geçti gitti hiç papatya koklamadan, ikinci de bitti bitiyor, yine aynı. Tüm sevdiklerimiz telefonun diğer ucunda. Kimisi testim pozitif diye dua istiyor, kimisi negatif diye seviniyor, daha dün çok eski bir dostun entübeden çıkamadığı haberini alıyoruz, bir başkası iki haftadır yoğun bakımda. tek tesellimiz, aşı olduk diyenlere hadi gözün aydın olsun diye seviniyoruz. İnsanlığı bu duruma nasıl getirdiler anlayamadım hem de para uğruna. Demek ki silahtan kazanılan para yetmiyor emperyalistlere, daha fazla kazanç gerekiyor. Oysa sevmek, sevilmek, gülmek, mutlu olmak gibi güzel duygular varken yaşamda. Yine de umut diyorum, güzel günler yakında, hem de hemen önümüzde... Duyarlı yüreğine sağlık.
Bu bahar başka bahar her haliyle. Ya da yalancı bir bahar...
Ne deseniz haklısınız sevgili öğretmenim.
Lakin elde var sıfır...
Yüreğine kalemine sağlık canım.
Gönülden sevgilerimle...
Artık "kırdık..."
Ne baharımız bahar,
Ne sevgimiz, sevdamız benzer bize..
Küstük yaşama..
Hak etmediğimiz kalitesizliğe,
İnsanlığın kendini unuttuğu, bencilliğini, egosunu, daracık çıkarlarının peşine düştüğü bir curcunaya mahkumiyet değildi umduğumuz...
Biz bu değildik Öğretmenim
Anlamadım nasıl değiştik!
Bu bahar bahar değil...Dört mevsim artık "sonbahar..."
Tebrikler şiire ve size..
tekrar tekrar okunası bir şiir,
şairin dediği gibi her şeyi zamana yüklemişiz
oysa oyunu biz kurup, biz oynuyoruz
kalbimizde yarayı aöanda biz
kaşıyıp tuz basanda
sonra önce kendimizi sonra dünyayı affediyoruz
yaşama tutunabilmek için
güzel şiirinizi beğeni ile okudum kutlarım
Evet, sevgili Hümeyra, tıpkı tasvir ettiğininiz gibi hallerimiz...
Şiirinize benden eşlik olsun:
Hele virüsün böylesini hiç görmedik:
Adı Corona`dır bu celladın!
Hem insanlıktan çıkaran
Hem de insan olduğumuzu anımsatan...
Her an her şeyimizi yitirebilecegimizi
Kirli ellerimize bırakan.
Insancıklar olduk, tüm dünyada.
Acımasız korkuyu yaşıyoruz...
Sıcak ev hapsimizde yitirdigimiz umutlarımızla
Mavi gökyüzünü arıyoruz.
Her şeye rağmen, aydınlık yarınları hep birlikte yaşamak umuduyla, diyorum...
Teşekkür ediyorum duyarlı kaleminiz için...
Sevgi ve selamlarımla...
Umutlarımız bize ihanet etmeyen biricik yoldaşımız. Bu karanlık günleri aşacağımız ve yaşayacağımız özgür, aydınlık ve barış dolu günler olmalı, gelmeli, değil mi, sevgili dost kalem Hümeyra...
Shakespeare'nin 66. Sonatını bende dinliyorum, sanki hüzünlenmek yüreğe iyi gelecekmiş gibi...))
Hüznüme eşlik eden parçalardan biri Concierto de Aranjuez...
Selam ve sevgilerimi bıraktım güzel yüreğinize...
https://youtu.be/KzEFQW9CXGc
Mânâ arayınca civan, Yorum katılmış yoldaşı
Aşkları yapınca vatan Âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, Sevilen dolmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan Dil'ler olmuş vatandaşı.
Tebrik ederim...Sn Şaire Hümeyra Gün Hanımefendi Öğretmenim.
Yüreğinizin nefesi sağlık ve mutluluk kelâmınızla şiir çağlasın
En derin saygılarımla başarılar dilerim,
Her şey gönlünüzce olsun. Esen kalınız her daim
Zaman hep fabrika, MÂNÂ işveren...
Kim ne derse desin, İşçi...yorum'dur.
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta