Benim ki pınar hikayesi Şiiri - Yüksel Ş ...

Herkesin vardır bir Aşk hikayesi
BENİM Kİ PINAR HİKAYESİ

Ah be Pınar ne yaptın ne ettin
Beni kendine mahkum ettin değil mi
Bizim mahallelinin diline düştüm aşkından
Beni her gördüklerinde kulak kulağa fısıldaşır oldular
Sanki ben görmüyor muşum gibi...
Ah be Pınar bak ne hale düşürdü sevdan beni
İçki masalarının değişmez elemanı oldum
Hele beni içirip içirip
Seni anlattırmıyorlarmı ah be ah
Sabaha kadar anlatıyormuşum onlara seni
Ertesi gün anlıyorum ancak bunu
Hepsi ama hepsi bambaşka bakıyorlar
Ertesi sabah bana
Neden baktıklarını soruyorum öyle
Abi yengeyi öyle bir anlattın ki
Biz aşık olduk senin aşkına demiyorlar mı
Bitiyorum o anda be Pınar'ım bitiyorum
O sarhoş kafayla ne anlatıyorsam
Nasıl anlatıyorsam seni.
Anla işte ben sende bitiyorum
Neden böyle aşık oldum sana bilmiyorum
Aradan aylar yıllar geçti
Unuturum dedim unutamadım
Azalır dedim azaltamadım
Ben sustukça sen büyüdün içimde
Ben sevdikçe sen AŞK olup
Çıktın hep karşıma
Ve ben hep sana mahkum oldum
Ellerim kelepçesiz
Ah be Pınar ah be güzel kadınım
Bir gel diyemedin bana
Bir bende seni seviyorum diyemedin
Oysa öyle ihtiyacım var ki
O iki dudağın arasından çıkacak kelimelere
Kuş gibi çarpmazsa kalbim namerdim
Geçen gün ne oldu biliyor musun Pınar'ım
Bizim mahallenin ileri gelenlerinden biri
Haydar abi toplamış mahalle halkını
Oturup konuşmuşlar senle beni
Yalan yok daha çok beni
Seni tanımıyorlar ki
Tanısalar beni bilem unuturlar inan ki
Haydar abi,Hatice abla ve Aysel hanım
Öncülük yapmışlar
Tüm mahalleye
Mahallenin ucunda küçük bir ev var
El ele verip evi onarmışlar
Hatta be Pınar'ım bir duvarını da
Pembeye boyamışlar
Bize hazırlamışlar evi
Ağladım be gülüm öğrendiğimde
İşte bu mısraları sırf bilesin diye
Yazıyorum sana
Ben mahalleliyi bile aşık ettim sana
Bir seni edemedim
Aşık bana
Mahallenin acar çocuğu var
Adı Emrecan
Fırıl fırıl velet cin gibi maşallah
Kendince isim takmış tüm yaşlılara
Kimine kumpirci teyze,
Kimine paytak amca diyor
Ama en güzelini bana uydurmuş
Pınar amca diyor
Ah be Pınar'ım senle başlayıp
Senle bitiyor günüm
Anladım ömrümde böyle bitecek
Zehra abla diyor ki
Ben ondan önce ölünce
Ne yazacakmış mezar taşıma biliyor musun
"En büyük emeli
Pınar'ı' sevmekti
Hep sevdi
Severek de öldü"
İnsan böyle şeyler söylendiği zaman gülermiş ya
Bizim mahalleli bir acayip ya
Gülmeyi bırak gülümseyeceklerine
Ağlıyorlar be gülüm ağlıyorlar
Akşam olsun istiyorum
Bir an önce
Senle ben buluşalım gene
O meyhanenin sarmaşıkla üstü kapatılımış
Üstünde senle benim baş harfim yazan
Üstünde iki kadeh
İçi rakı dolu bardağın bulunduğu
O küçük masanın sandalyelerinde
Sen kadehine hiç dokunma gene
Olur mu Pınar'ım
Ben ikimiz yerine de içer
Gene çevremdekilere seni anlatırım
Her akşam olduğu gibi
Gene seni sensiz yaşarım
Ah be Pınar'ım
Bu şiir bitmez hemde hiç
Aynı aşkım gibi
Nasıl ki sarhoş olup masadan
Yanından alıyorlarsa beni
Bir gün gelecek
Omuzlarının üstünde götürecekler
Ben seni bekleyeceğim
Sonsuzluğuma
İşte o zaman bu şiir bitecek
Neden mi Pınar'ım
Allah'ım bu dünyada vermediği seni
Sonsuzluğumda verecek
Ve o gün yepyeni bir şiire başlıyacağım
Ve gene adı Pınar olacak...!!!

Yüksel ŞEKER