benim kendime yaptıklarımı
yedi cihan bir araya gelse yapamazdı
ben kendimi kendim yok ettim
hiç uğrunda
oysa toprağa hizmet etsem
meyve verir
köpeğe bu denli sevgi versem
sadakatin kitabını yazardı
ama sen soysuzun kızı sen
dalı budağı koparılmış gibi bıraktın ya dilerim
sende bir gün gittiğin yerde
ben gibi kalasın ha
aslında hatırlanacak kadın degilsin de ben seni
unutacak kadar adam olamadım işte
sen uçurumda bir dal olsaydın
düşmekten değil de seni kırmaktan korkardım
ama ben artık son sözümü
mahşere bıraktım nasıl olsa
bir gün orda herkes toplanacak
yazar
emre gök
06:04
Kayıt Tarihi : 13.4.2025 06:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!