Benim Kardeşim Şiiri - Gökçe Uyumaz

Bir bahar sabahı, hastanenin kapısının önündeyiz Babamın elinden tutmuş,şaşkın bakışlarla bekliyorum.Kardeşimi leyleklerin getireceği hikayenin gerçekleşmesini.İçimde bir mutluluk var.”Benim kız kardeşim olacak”diyorum.Kız olmasını beklediğim,erkek olan kardeşim geliyor dünyaya.O kadar mutluyum ki senin erkek olduğunu söylemiyorlar bana.Sonunda kabul ediyorum seni.Senin aldığını söyledikleri pembe elbiseyi verdiklerinde.

İşte böyle başladı bizim hikayemiz.

Çocukluğumuz geçiyor avuçlarımızdan kayarcasına.Sokaklarda yakar toplar oynanıyor,gecelere kadar saklambaçlar sürüyor,Senin haylazlıkların beni kızdırıyor.

Sen, benim kız olmasını bekleyip,erkek olan kardeşim oluyorsun oyunlarda.
Oyunlar, benim istediğim gibi oynanıyor.
Odamızda, ranzanın alt katı benim oluyor.Üstte çıkmaya üşendiğim için
Odadan çıkartılan hep sen oluyorsun, benim kız arkadaşlarım çok olduğu için
Sen, oyunlarda hep sessizsin,gülümsüyorsun,itiraz etmiyorsun
Sen, askere gidene kadar bu oyunlarımız hep böyle sürecek sanıyorum
Seni, askere uğurladığımız otobüsün,arkasından el sallarken içimde bir acı hissediyorum.Anlıyorum o zaman büyüdüğünü
Anlıyorum,seni çok sevdiğimi.Dönüşünü bekliyorum.Ev sensiz çok sessiz geçiyor.Bur da olsan da kötü yaptığım yemeklerle dalga geçsen.
Bur da olsan da yine benim istediğim gibi oynanan oyunları oynasak

Zaman geçiyor.Benim oyunlarım değişiyor.İşe gidiyorum,geliyorum,her şey sıradan devam ediyor.Herkes seni özlüyor.Sonunda geliyorsun,gülümsüyorsun bana
Seni tekrar buluyorum Doğduğun gün, hastanenin kapısında, şaşkın bakışlarla, babamın elinden tutup, seni bulduğum gibi tekrar buluyorum seni

Benim kız gibi davrandığım, erkek olan kardeşim!
Zamanın hızlı geçmesine inat
Adımlarını yavaş atan kardeşim

Volkan gibi sevdalarını önce içinde yaşayan kardeşim!

Yüzü iyiliğe dönük olan
Hayata yanağındaki gamzesiyle gülümseyen kardeşim!

Seni buluyorum tekrar
Seni, hayat bana tekrar veriyor