Benim Kardelenim Şiiri - Muharrem Üzümlü

Benim kardelenim

Güneş batar,her yer kıpkızıl olur.
Asi dağlarımın sarp yamaçlarında.
Karanlık çöker,yine bir şiir ağlar,
Kardelen,sarp dağların ıssızlığında.

Karanlığın,buz kesen hoyratlığında,
Tedirgin haldeyim,asiyim korkağım.
Kar yağar,ayaz keser bu dağlarımda,
Kardelen üşür,ben de titrer ağlarım.

Karlı dağlarımın sarp yamaçlarında,
Kardelen açar,ben yanıp da ağlarım.
Kader,al da beni götür onun yanına,
O kardelenin yanıdır benim yurdum.

Kar koynunda yaşar yitik bir sevdayla,
Vurgun yemiş bu düşsel çılgınlıklarım.
Benim umudum,boş özlemse,rüyaysa!
Gerçekleşmez bu şiirsel haykırışlarım.

Özlemek için mi sevdim seni bu kadar.
Çok sevdiğimden mi özlem içindeyim.
Kardelenim sessiz mor dağlarım kadar.
Ben kardelensiz,ben sensizliklerdeyim.

08.12.2008
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi