Benim Kalemim Şiiri - Zeki Günay

Dostlar benim kalemim incedir,
Hakkı bilir hep hakkıyla yazar.
Bak? Yanlışı yazarsan kırılır,
Hep doğrunun yanın da o durur.

Boynunu eğmez ki hiç kimseye,
Allah’ım der ve secdeye durur.
Meyve veren ağacı sular da,
Şeytan olanlara karşı durur.

Küfrü çizer zalimi de yıkar,
Diktir Adaletten yana olur.
Vatanı sevenleri yükseltir,
Haini gördüğü yerde vurur.

Kim ne derse desin inan boşa,
O hep kendi bildiğini yazar.
Hiç kimse yazdığını silemez,
Her yazdığı, yüreklerde durur.

İnsanı hep insan diye sever,
Adam olan kim varsa da över.
Hiç kimse yanlış anlamasın da,
Zalimi pek adaletli döver.

O korkar mı hem de nasıl korkar,
Ama sadece Allah’tan korkar.
Tehdit edene güler ve der ki,
Gücünüz yeterse önden buyur.

Onun tek dostu önce Allah’tır,
Eğer insan kulsa, eder buyur.
Yanlış yapana atar tokatı.
Onun asla, değişmez ki huyu.

Benim gibi iki kanı taşır,
İkisi de inat deli durur.
Biri yazarken öbürü çizer,
Adam gibi adam dimdik durur.

Yalakalığı sevmez neyse o,
Azrail geldiği sıra der ki
Allah’ın emanetini buyur,
Gözü dünyaya kapatır uyur

Kalemimin bir atası vardır,
O ne öğrettiyse, hep o olur,
Allah istedi mi sular durur.
Meydan isteyene eder buyur.

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
20.01.2019