Bir derdin üstüne bin daha görüp,
Ağlayıp gülmeyen kul benim işte.
Ömrünün baharı hazana erip,
Açılmadan solan gül benim işte.
Sıla özlemiyle düşmüşüm derde
Hasretlik yaş olur akar gözlerde
Gurbet elde çalan dertli sazlarda,
Ah edip inleyen tel benim işte.
Görmedim ki gurbet elde güleni
Hasret bitirirmiş yiğit olanı
Sonunda gurbette buldum belamı
Vakitsiz bükülen bel benim işte.
Ayrılık ölümden daha zor imiş
Yüreğin içinde yanan kor imiş
Beterin beteri dertler var imiş
Ölümden de kötü hal benim işte.
Ozan Mehmet der ki; vatanı andım
Düşümde kendimi köyümde sandım
Gurbetin kahrıyla tutuşup yandım
Rüzgârda savrulan kül benim işte.
Kayıt Tarihi : 1.5.2007 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Düşümde kendimi köyümde sandım
Gurbetin kahrıyla tutuşup yandım
Rüzgârda savrulan kül benim işte.
Yüreğin dert görmesin Ozanım
selam ve saygılarımla
TÜM YORUMLAR (7)