Benim İşte Şiiri - Sibel Arslan

Göğüs kafesimin tam orta yerinde
Kimi yutkunamamak kimi de
Ağlamakla karışık bir şey bu.

Nedenli nedensiz sebeplerden dolayı kendime ettiğim Eziyet.
Üzülürüm ama belli edemeyişim.
Bilirim ama yapamayışım.
Üzmek, kırılmak, gitmek,
Ne desem Kİ doluyum aslında.

İçime ta içime doğru çekilip herkesi seyrediyorum.
Kim bana az, kim bana fazla.
Doluyorum taşıyorum.
Kimseler görmeden taşanları
Tekrar yüklüyorum bana.
Kanıksadım belki de olan biteni.
Herkes gibi olmak ya da olamamak.
"Boş ver" diye yaşamak.
Güçlü olmak bile ağır geliyor.
Çoğu zaman.
Halter ağırlığım azaminin üstünde.
Ama tek parmağım yetiyor
Her birine.
Güç mü?
Güçlük mü?
Tartışılır her zaman.
İçindeki yansımanın
Ve dolu dolu yaşayamamanın sızısı
Anlaşılmaz.
Her yeni güne başlamalarım,
Ve bitişlerim.
Bu akış için de ki serüvenlerim.
Kah güldürür kimi zaman
Kah canımı yakar.
Sorarsan.
Hem yara bandıyım
Hem de bıçak.
Kendime.
Bir noktadan diğer noktaya kadar uzanan
Mesafelerin arasında
Varoluşumla sıkışıp kalan,
Ve her mücadelede
Sadece insan kalmaya çalışan
Sıradan benim işte.