Benim İstanbulum Şiiri - Canan Kepenek

ah benim yedi tepeli istanbulum
anam babam gurbetim ve sılam
herşeyi sensin barındıran toprağında
hem hasreti koyan yüreğimin en derin yerine
hemde memleketimin kokusunu taşıyan içinde
farklı bir sıcaklığın var

her adımda değişik havan
sen oldun hüznümün en koyunsunda
bana kucak açan bir anne gibi şevkatli
en candan dost tan bile iyi

sensin her daim bana gerçek sevgili
tarih bile söyler destanını gururla taşındı adın satırları
bir karışım için feda edildi binlerce can korkusuzca
yaban doyamadı öz veriyle büyümüş varlığına
seni kanlarıyla besleyen evlatlarını bastın bağrına

türkiyemin başyurdusun gönlümün solmayan çiçeği
seninle tattı bu yürek sevgilerin en yücesi
üzümtünde dönmedim sırtını bir tek sen bana
bu yüzdenki vazgeçilmezim oldun zamanda
binbir türlü dosttun var sana ömür adayan

şanını duyan geçer oldu öz vatanında
kimine ekmek verdin kimine huzurla tüten ocak
ama en güzelide
sevgi bağı kurdun onca insanı birbirine bağlıyan

sana gelipde gezmemek kayıptır
aşıklar meskeni sevgi kokan bakırköy sahilinde
öyleki rahmetle süslenmiş bir akşamın tarifi yoktur sultan ahmette
anlatılamaz haz verir boğazdan seyretmek mavisini bmarmaranın

heleki tadı damktan gitmez sahilde yenen balığın
her köşende tarihimin izleri dikilir karşıma
muhteşem mabetlerin tamamlar güzelliğini kusursuzluğuyla
dört mevsim bahar gibi rengarenk açarsın

yıldız yıldız paralarsın karanlığın ortasında ve
yedi tememde yedi düşümü saklarsın
ben gibi nicelerin hayaline ortak İSTANBUL
kimsesizlerin kimsesi gariblerin ekmek teknesisin

kederlilerin sırdaşı haklının susmayan dilisin
kucaklarsın he vakit sende derman arayanları yorunmaksızın
yani yüz çevirmessin kimseye sen fedakarlığa aşinasın
kirletsede adını kimi ruhunu kötülüğe satanlar

yinede korursun şerefini
sende yeşerdi nice fatihler
fırsat vermessin bu yüzden
mazlumun gözünden düşecek bir damla yaşa bile

tap taze umutlar ekersin kararamış yüreklere
bir yerden mutluluğun kapısı kapandıysada
hayatın gülen yüzünü sunarsın biz evlatlarına
açarsın daha bir aydınlık kapıları çaresizliğe düşenlere

ah İSTANBULUM nasıl geçsinki gönül
bunca vefayı sende göre göre