Benim İnsanım Şiiri - Sırrı Çınar

Bu benim insanım,
Yaşadığı yeri anlatır, yüzündeki çizgiler,
Güneşte parlar, soğukta gerilir,
Çatık kaşlarına bakma öyle,
Gönlündeki sevgiye siperdir.

Hülyası güller bezelidir,
Anlatamaz çocukça, sıkılır,
Söylemez dertleri çoktur,
Onun yası bir başkadır.

Bu benim insanım,
Her kötülüğü toprağa gömer,
Topraktan yiyip, topraktan içer,
Sevdası karadır, gözü pek,
Umudu toprak, güveni emektir tek.

Sığınır her işinde Allah’a,
Karanlıktan korkar, yürür sabaha,
Kuru ekmek, bir tas su nevalesi,
Kader deyip boyun eğer, çıkmaz o gür sesi.

Bu benim insanım,
Uğrunda can verilecek insanlar,
Saflık üstüne, sütten bile ak.
Onlar üstüne söylenmiş türküler, çalınmış kavallar,
Bir kapkara gönüllere, bir de onlara bak