Benim İçin öldün Artık Şiiri - Mehmet Zafer

Yitip giden bir gecenin ardından yazıyorum
Karanlıkların bitmediği bir demdeyim
Avazım göklerin kulaklarında yankılanıyor
Yıldızların gözleri nemli
Rüzgarlar kırgın esiyor,yağmurlar yorgun
Odamın penceresine konan kuşlar üzgün
Sisli camın ardında kalan aydınlık dargın
Ben düpedüz yıpranmış kalmışım
Ne düne dalan bakışlarım yansıyor aynaya
Ne yarınlara giden bir yol açılıyor önüme
Bitmiş tükenmişim yâr.

Senden kalanlar tek tek göçüp gidiyor
Kim bilir hangi iklimde barınacaklar
Kimsem kalmadı artık
Büsbütün yalnız kaldım anlayacağın
Yaşanılası hali vakti yerinde acılarım var sadece
Düşlediğin mutluluklar kolu kanadı kırık ,
Ruhu çekilmiş olunca ;
Pişmanlıkların gelip göğsüne gülle gibi oturuyor
Boynunu kırıp kalakalıyorsun öyle..

Dilin damağın kuruyor,yutkunamıyorsun bile
Unutmaya imkanın olmuyor,yaşamaya mecalin kalmıyor
Demek ki diyorum ,yaşadığım bir yalandı
Bir yalanın koynunda büyüttüğüm umutlarım yasaklıydı
Hiç benim olmayan seni çok sevdim
Ve ben günahlarımın bedelini ödüyorum.

Her nefes bir hatıranı saklıyor
Zehirli ve her zehir içimdeki seni öldürüyor,
Yasını ben tutuyorum
İçimde öyle bir nefretsin şimdi
Göçüp gidiyor hayalin, yalnız kalıyor gecelerim
Ve ben her gecenin şafağına büyük bir depremle başlıyorum
Eskidi ömrüm,bir yalanmış yaşadıklarım
Oysa bu kalp dediğin sevmekle aşınmazdı
Dert dediğin yüklenip taşınmıyor
Ve bir zalimle yaşanmıyor
Artık kalan sayılı günlerime can olsan da
Son nefesim sen olsan da
Benim için öldün artık.