Ruh eşim Mitanni'de yakıldığı için bana yazdığı kitapları okuyordum..
Sevdiği kadının soylu bir ailenin elinden alınışı yazıyordu özsözünde;
Ben yine de fazla uzatmadan bitişini okuyayım kitabın
''(M. Ö. 1384) Soysuz bir geceydi ve Tanrı bizden çok uzaktı, bize yardım edemeyecek kadar izlemeyi seçmişti, şimşirlerle dolu bir bahçede ayak seslerini duydum ilk, sonrası gökyüzünde asılı olan ayı utandıran yüzünü gördüm, beyaz bir elbise vardı üzeride ve aydınlık kendi kanında intihar etmişti, geldin ve gözyaşlarından akıttığın şarabı içtin ve bana uzattın, ölümü senin gözlerinde seveceğimi hiç düşünmemiştim sevgilim.''
Lütfen bana aşktan bahsederken, kaç kişinin gözlerine baktığınızı düşünün, hiçbiriniz ruhumda kimsesizleştirdiğim ben kadar güzel değildiniz..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta