Hikayemi sormayın benim
Ümmi yim ben
Hiç yaşamayı okumadım
sevmeyi beceremedim
Bazen haddimi aştım
Bazende çocuklaştım
Saç nasıl okşanır Göz yaşı nasıl silinir
bilemedim
Bazen cahil duygusuz bir şair oldum
Bazen meczup aptal bir divane
Bazende Umut kapısında Kör bir dilenci
Sormayın benim hikayemi
kime açtıysam yaralı yüreğimi
düşman bildiler yorgun benliğimi
Her defasında Ömrün can pazarında
Kurbanlık koyun gibi
Düştüm cellatların tezgahına
Bazen zekeriyya gibi testerelerle
doğrandım
Bazen nesimi gibi dar ağacına çekildim
Bazende hallacı Mansur gibi derim yüzüldü
Oysa sırrım bedenimde değil
yüreğimdeydi...
Kayıt Tarihi : 17.10.2024 18:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!