Benim Hiç Oyuncağım Olmadı Anne

Benim hiç oyuncağım olmadı anne
Beş altı yaşlarındaydım
Hatta ilkokul çağlarında
Yani çocukluğumda
Benim
hiç oyuncağım olmadı anne…
Hatırlar mısın…?
Abilerim bir gün köye gelirken fülut almıştı bana
Bizim hiç oyuncağımız olmadı ama
Hiç olmasa kardeşimin bir oyuncağı olsun demişlerdi
Ve o oyuncağı alırken
Ağabeylerimin Her ikisi birden para eklemişlerdi
Ne kadarda çok sevinmişlerdi anne…
En az benim kadarda ağabeylerim sevinçten gözleri gülerdi…
Şimdi çok iyi hatırlıyorum anne
Temcit vaktiydi
Yani bizim köyde ramazan ayında sahura Temcit derlerdi
Ben uyuyordum o vakit anne.
Ve sen kalkmış
Bana
Ablama
Ve Ağabeylerime mayalı yapar
Babama da
Zıhım yesin derdin anne…
Bir yandan da için sızlardı onu derken
Ama ne yapacaksın ki anne
Ağız alışkanlığı işte
Neden derdin
Onuda
çok iyi biliyorum anne…
Hakikaten o zamanlar da babam çok huysuzdu
Her gece ablamla kavgalarınızı duyar
Yorganın altında korkudan Gizli gizli ağlardık anne…
Ağabeylerim yoktu o zaman yanımızda
Çaresizdik
Ve küçüktük biz…
Babamın elinden seni almaya yetmezdi gücümüz anne.
Abeymin Biri mobilyacı… diğeri döşemeci
Ve en büyük abim ise din görevlisiydi anne
Fakat imam olan kendini kurtarmıştı
Yeni evlenip çoluk çocuğa karışmıştı
Çok uzaklarda kentlerden birinde göreve başlamıştı
Bartın olsa gerek
Yanlış hatırlamıyorum anne
Çocuktum amma
Zekalıy dım
Kafamda çok çalışırdı
Bir gün öğretmenim bana ödüllü ödev verdiğinde
İhsan, oğlum git şu ödevi yap
Sana çikolata alacağım dediğinde
O çikolatayı kazanmak için gecemi gündüzüme katıp ödevimi yapardım anne
Hem de ablamdan
Ağabeylerimden yardım bile istemeden.
Öğretmen duyacak ta bana kızacak
Çikolatamı vermeyecek diye anne
Ne olur anne.
Bana kızma şimdi olur mu

Bu şiiri neden yazdın deme bana Ne yapayım ki anne
Çocukluğum geldi aklıma birden bire
Yalan mı anne
O zamanları ne bir çikolata görüyordum
Nede bir oyuncak
Kurşun kalemimi bile belki bir ay kullanır
Defterimin sayfalarını da siler,
siler,
siler
yeniden yazardım anne…

Anne
En son ağabeylerimden aldığım oyuncağımı hala saklıyorum şimdi.
Hiç toz kondurmuyorum oyun cağıma
Ve toz kondukça
Siliyorum
Siliyorum
Bir daha siliyorum
Bıkmadan ve usanmadan siliyorum yıkıyorum anne.
Yıkadıkça,
Rengi kaçacak,
Orjinallığı bozulacak diye de çok korkuyorum anne.
Sonra bir baktım
Rengi kaçmış
Boyası atmış
Orijinal lığı kalmamış anne.
Hatırlarmısın anne.
Oyuncağımın bir anısı var diye
Bir hatırası var diye
Kendi asıl rengi bozulur diye
Hiç boyamadım anne…
Haklı değilmiyim anne
O yuncağımı boyasam hiç orjinallığı dururmuydu bu zamana
abilerimden bana tek miras kalan oyuncağıma dokunulurmuydu.

Söylesene anne
evet anne
müsadenle
o oyuncağımı nasıl kazandım ben
anlatayım bir an önce
dediğim gibi
daha çocuktum o zamanları
ilkokul birinci sınıftaydım
yarım yamalak hatırlıyorum şimdi
ramazan ayının ilk sahurunda
uykunun tam tatlı zamanında
Davul bile çalsa duymadığım kulağımda
Bir flüt sesi duydum o anda
saat kaçtı bilmem amma
temcit vaktiydi
annem ayakta
ben uykuda
birde
birde bir ses var kulağımda
ne sesi biliyor musun anne
Abeylerimin bana aldığı flüt sesi

Hani diyorum ya anne
Davul bile duymazken kulağımda
flüt sesini duydum o anda.
nasıl duydum o an hala şaşıyorum anne.
Evet anne
O an kulağımda flüt sesiyle nasıl kalktıysam
Nasıl sıçradıysam
Ve salona nasıl fırladıysam
Kendime hala inanamıyorum anne.
Kim demiş ki davul çalsalar duymam diye.
Şimdi
Şimdi yanımda nefes alsan duyuyorum anne…
Oooofff anne ooofff
Salona bir çıktım
Bir baktım
Bir baktım ki küçük abim bana doğru flüt üflüyor
Ve gülerek öyle güzel üflüyor ki
O an içim gidiyor du sanki
Abi dedim
Ağabeyciğim dedim
Ve Abi derken heyecandan sesimin titrediğini hissettim.
Kucağına nasıl atıldıysam.
Bir kelebek gibi uçtuysam kucağına.
O an dünyalar benim oldu sanki
Evet abilerim flüt almış amma
Üfleyemiyorum
Nefesim yetmiyor ki üflemeye anne
Nasıl yetsin ki
Nasıl üfleyim ki
Ben o ana kadar balon bile üflemedim hiç anne.
Balon bile görmediğim yerde
Flütü nasıl üfleyim ki anne
Neyse anne
Seni daha fazla üzmeyim
Benim ilk oyuncağımın olduğu günü hiç unutmuyorum anne
Hiç unutmayacağım
Hatıralarıma gömüyorum anne
Ve hep saklayacağım
saklayacağım
aklımın erdiği kadar
son nefesimin yettiği kadar
saklayacağım ve hep koruyacağım anne
Anneciğim….

08 mart 2014
İhsan Taşdelen