Benim Hiç Kötü Alışkanlığım Olmadı

Benim hiç kötü alışkanlıklarım olmadı
Ne acıttım bir kalbi ne de acıdı bu kalbim
Boğazım hiç düğümlenmedi
Kasıklarımda yokluğun acısını hissetmedim
Girdiğim yataklardan çıkılması gerektiği gibi çıktım
Dağınık bırakmadan hoşçakal öpücüğü kondurarak
Hiç bir tene hasret kalmadım özlem duymadım

Benim hiç kötü alışkanlıklarım olmadı
Sevgilim aşkım hayatım demedim diyemedim
Anlamlar yüklemedim bir bakışa bir gülüşe
İçimde taşımadım bir tenin ıslaklığını
Kalbim hızla çarpmadı nutkum tutulmadı
Ay güneş yakamoz ne ise
O anlamıyla canlandı bende
Bir çiçeği çiçek olduğu için kokladım

Hiç kötü alışkanlıklarım olmadı benim
Eğer bittiyse yaşananlar bitirdim
Ne kendimi ne de beynimi tükettim
Gönderdim kapıyı kapattım
Son kez kokular içime çekip
Kapı pencerden yolladım kalanları

Benim hiç kötü alışkanlıklarım olmadı
Elbette boğazım düğümlendi
Ama onu da çözmesini bildim
SÖZÜN bittiği yerde
ÖZLEMLERİM başlamadı
Şimdi arkama bakmadan gidiyorum diye
Kızma, kırılma, küsme bana
Dedim yaaaa
Benim hiç kötü alışkanlaıklarım olmadı !